Annelerden bakıcı hikayeleri
Annelerden bakıcı hikayeleri
"Oğlum doğduktan kısa bir süre sonra iş hayatına geri dönmek zorunda kaldım. Tabii en büyük sıkıntımız da oğluma kimin bakacağıydı! İşe başlamadan birkaç gün önce bir bakıcıyla anlaştık. Kadın çok sevimliydi... Birdenbire içim ısındı ona. Bir süre çok iyi bir şekilde birbirimizi idare ettik. Her şey yolundaydı, hiç sorun yaşamıyorduk. Ancak bakıcımız bir akşam telefon açıp ailevi sebeplerle işi bıraktığını söyledi. O gün yıkıldığım gün oldu. Çünkü ben de oğlum da bakıcımızı çok sevmiştik. Ayrıca ertesi gün iş vardı ve çocuğuma bakacak kimse yoktu! İş yerinden bir hafta izin aldım. Bu süre içinde de birçok bakıcıyla görüştüm. En sonunda birinde karar kılsak da yine bir anda yüzüstü bırakılmaktan korkuyordum. Bu arada ilk bakıcımızın daha iyi bir ücretle başka bir çocuğa baktığını öğrendim. Anlayacağınız siz hiç tanımadığınız birine güvenip çocuğunuzu emanet ediyorsunuz, ama para için bir anda sizin düzeninizi alt üst edebiliyor." A. Mercan
“Oğlum doğduktan sonra da ailelerimizden yardım almak istemediğim için hamileliğimin altıncı ayında bakıcı aramaya başladım. Şansıma çok iyi bir kadın denk geldi. Eşim iş yeri sahibi olduğu için sigortasını bile yaptırdık. Hamileliğim boyunca haftada iki üç kere görüştük. Böylece birbirimizi hem daha iyi tanıdık hem de çocuk büyütmeyle ilgili fikirlerime uygun olup olmadığını anlamış oldum. Bu kadın tam istediğimiz gibiydi. Doğuma gittiğimde o da bizimle geldi, oğlum Can, onun da eline doğmuş oldu. Şuan oğlum üç buçuk yaşında, hala aynı bakıcıyla çalışıyoruz. Oğlum anaokuluna başlasa da bakıcımızdan vazgeçemedik.” Nilüfer Erman
“Bu konuda çok fazla yorum yapmak istemesem de şunu söyleyebilirim ki doğru bakıcıyı bulmak gerçekten çok zor. Ben doğru olanı bulana kadar 25 tane değiştirdim. Bu bir yıl içinde oldu. Yaşadığım sıkıntıları tekrardan düşünmek bile tüylerimi diken diken ediyor.” B. Dereli
“Oğlum doğduktan dört ay sonra işe geri dönmem gerekiyordu. Önce bir bakıcıyla anlaştık. Uzaktan bir tanıdığımızın akrabasıydı. Ancak bir süre sonra çocuk yetişme yöntemlerimizin aynı olmadığını gördüm. Mesela benim de evde olduğum bir gün beş aylık bebeğime çikolata yedirmeye çalıştığına tanık oldum. O an kriz geçirebilirdim. Üstelik daha önceden neler yapıp neler yapmaması gerektiğiyle ilgili onu uyarmıştım. Birkaç kere de bebeğimin yemek saatlerini aksattığını fark ettim. Bu yüzden onunla çalışmayı bıraktık ve bir müddet kimseyi bulamadık. En sonunda yine ailelerimize muhtaç olduk ve annem kızıma bakmaya devam etti.” Pınar Orhun