Soma Faciası
Dün; 13 Mayıs, madencilik tarihimizde kara bir gündür.
3 km yerin altında, yedi yüze ‘yakın’ madencinin iki yüzden “fazlası” şehittir.
Ne utanç ki; insan hayatını yazıyor ve tam kişi sayısını bile veremiyoruz.
Bölgede 6 bine yakın emekçi.. Ortalama aylıkları 1.300 TL ve çoğu taşeron işçisi.
Söz konusu maden en son denetimini 5 ay önce geçirmiş!
Ancak bir işçinin anlatımıyla, o denetimde, sözüm ona yapılmış.
Dünya’da kömür madeni özelleştirilmiyor. Bizde, “peşkeş” çekiliyor.
Kömürün ton başına maliyetini onda bire çekerek övünenler, şimdi yerinsin.
En son 1992’de Kozlu’da 263 şehit verilmişti.
O maden özelde değildi ama belli ki yenilenmemişti.
Daha bir hafta önce İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Haftasını kutladık.
İşte ödülümüz! 15 yaşında bir çocuğun cesedi ölenler arasında…
Dünden bu güne AFAD orada, AKUT orada. Halk alanda…
Ancak bir sahiplenme duygusu eksikliği de meydanda.
Sonuçta yalnız bedenler değil, umutlar da ölüyor; sosyal devletin yanına defnediliyor.
Bir büyük utanç hanesi de kimi medya kuruluşlarına; Millet yasta onlar hamamın namusunda.
Evet hep yazdık, söyledik; gelişmek yalnız yol, köprü, baraj değildir.
Gelişmişliğin en temel göstergesi insan hayatına verilen değerdedir.
Keşke makam aracı bakımından daha az “zengin” olsaydık da;
Madende işçimizin, sınırda askerimizin, o arada şehirlerimizin güvenliğini tahkim etseydik.
Ateş yakar, duman boğar, çocuğuna bir kalem alamaz;
Karadır kaşları ferman yazdırır Zonguldak türküsü,
Helalleşir iner ocağa,
Ekmek gibi iki yarım;
biri yetim, biri yarim,
Ölümü öldüresi maden işçisi!